SDG 2 ລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ

ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ 2 (SDG 2) – ‘ລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ’ ແນໃສ່ການລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫົວ, ບັນລຸຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ປັບປຸງດ້ານໂພຊະນາການ, ແລະ ສົ່ງເສີມການກະສິກຳແບບຍືນຍົງ.¹ SDG 2 ລວມມີ 8 ເປົ້າໝາຍ ແລະ 14 ຕົວຊີ້ວັດ. ເປົ້າໝາຍ 2.1-2.2 ແນໃສ່ລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ຮັບປະກັນການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງສະບຽງອາຫານທີ່ຄົບຖ້ວນ ແລະ ພຽງພໍສຳລັບກຸ່ມອ່ອນໄຫວ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເດັກນ້ອຍ, ສ່ວນເປົ້າໝາຍ 2.3-2.4 ແນໃສ່ການຮັບປະກັນດ້ານການຜະລິດ, ຜະລິດຕະພາບ ແລະ ຄວາມຍືນຍົງຂອງການຜະລິດສະບຽງອາຫານ, ໂດຍສະເພາະພາຍໃຕ້ສະພາບອາກາດທີ່ຮ້າຍແຮງ. ເປົ້າໝາຍທີ 2.5 ແນໃສ່ຮັບປະກັນຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງແຫຼ່ງອາຫານ ແລະ ແນວພັນ; ແລະ ເປົ້າໝາຍທີ 2.A-2.C ແມ່ນກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍ ແລະ ມາດຕະການເພື່ອສົ່ງເສີມການລົງທຶນ, ການຕະຫຼາດ, ຄວາມສາມາດໃນການຂົນສົ່ງ ແລະ ຊົມໃຊ້ ໃນການຜະລິດສະບຽງອາຫານ.²

ຈາກເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແຫ່ງສະຫະສະວັດສູ່ SDG 2

ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແຫ່ງສະຫະສະວັດ (MDGs) ແມ່ນເປົ້າໝາຍການພັດທະນາໂລກ ເຊິ່ງມີການຮັບຮອງເອົາໃນປີ 2000, ແລະ ມີຄາດໝາຍສູ້ຊົນໃຫ້ສຳເລັດພາຍໃນປີ 2015 ເພື່ອເປັນແນວທາງການພັດທະນາສຳລັບລັດຖະບານ ແລະ ບັນດາຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ. MDGs ລວມມີ 8 ເປົ້າໝາຍການປະຕິບັດ ເຊິ່ງມີຈຸດປະສົງແນໃສ່ລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ຍົກລະດັບມາດຕະຖານການດຳລົງຊີວິດໃນທົ່ວໂລກ. MDGs ແນໃສ່ການພັດທະນາວຽກງານການສຶກສາ, ຄວາມສະເໝີພາບທາງເພດ, ສາທາລະນະສຸກ, ​ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ການຮ່ວມມືເພື່ອການພັດທະນາສາກົນ. ກ່ອນສິ້ນສຸດວາລະໃນການຈັດປະຕິບັດ MDGs, ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ (SDGs) ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນເພື່ອສານຕໍ່ຜົນສຳເລັດ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍໃນການປະຕິບັດ MDGs. ໂດຍການເສີມຂະຫຍາຍ MDGs ທີ່ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເນັ້ນໃສ່ການພັດທະນາທາງດ້ານສັງຄົມ, SDGs ໄດ້ລວມເອົາທຸກໆຂົງເຂດການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ເຊັ່ນ ດ້ານເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ. SDGs ແມ່ນເປົ້າໝາຍການພັດທະນາລວມລະດັບໂລກ ທີ່ສາມາດນຳໃຊ້ໃນທຸກໆປະເທດ ໂດຍບໍ່ຈຳແນກລະດັບການພັດທະນາຂອງແຕ່ລະປະເທດ ເພື່ອກ້າວໄປສູ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຢ່າງແທ້ຈິງ.³

ເດັກນ້ອຍຊາວບ້ານ, ສປປ ລາວ. ຮູບຖ່າຍ ໂດຍ David Lewis. ວັນທີ 27 ມັງກອນ 2014. ລິຂະສິດ: David Lewis

SDG 2 ແມ່ນກ່ຽວເນື່ອງມາຈາກເປົ້າໝາຍ MDG #1, “ລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ຄວາມອຶດຫິວ”, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເປົ້າໝາຍ 1.C – ຫຼຸດຜ່ອນອັດຕາຜູ້ອຶດຫິວໃຫ້ໄດ້ເຄິ່ງໜຶ່ງໃນລະຫວ່າງປີ 1990 ແລະ 2015.⁴ ກ່ຽວກັບເປົ້າໝາຍ MDG ເປົ້າໝາຍທີ 1.C, ສປປ ລາວໄດ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍຫຼຸດຜ່ອນອັດຕາຄົນອຶດຫິວລົງເຄິ່ງໜຶ່ງ, ໂດຍສາມາດຫຼຸດຜ່ອນຈຳນວນປະຊາກອນທີ່ມີຄວາມບົກພ່ອງທາງໂພຊະນາການຈາກ 42.8% ໃນປີ 1990-92 ມາເປັນ 18.5% ໃນປີ 2014-16.⁵

ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຈະມີການປັບປຸງດ້ານຄວາມອຶດຫິວໃນຊ່ວງທົດສະວັດຜ່ານມາ, ລາວຍັງຄົງຖືກຈັດຢູ່ໃນອັນດັບ “ຮ້າຍແຮງ” ດ້ານຄວາມອຶດຫິວ ຕາມດັດສະນີຄວາມອຶດຫິວໂລກ 2018. ດັດສະນີຄວາມອຶດຫິວໂລກ (GHI) ແມ່ນເຄື່ອງມືວັດແທກທີ່ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການປະເມີນຄວາມອຶດຫິວລະດັບໂລກ ແລະ ລະດັບປະເທດ, ເຊິ່ງກຳນົດຈາກສີ່ຕົວຊີ້ວັດຄື: ການຂາດສານອາຫານ, ພາວະເດັກເຕ້ຍ, ພາວະເດັກຈ່ອຍ, ແລະ ອັດຕາການຕາຍຂອງເດັກ. ເຊິ່ງຄະແນນດັດສະນິທີ່ສູງ ໝາຍເຖິງສະຖານະຄວາມອຶດຫິວທີ່ຮ້າຍແຮງ. ຕາມບົດລາຍງານ GHI 2018 , ລາວແມ່ນຢູ່ໃນອັນດັບທີ 83 ໃນ 119 ປະເທດໃນການຈັດອັນດັບ, ມີຄະແນນ 25.3 ຄະແນນ, ຈັດເປັນອັນດັບຕ່ຳສຸດທຽບກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານເຊັ່ນ ປະເທດກຳປູເຈຍຢູ່ອັນດັບທີ 78 (ມີ 23.7 ຄະແນນ), ປະເທດມຽນມາຢູ່ທີ 68 (ມີ 20.1 ຄະແນນ), ປະເທດຫວຽດນາມຢູ່ອັນດັບ 64 (ມີ16.0 ຄະແນນ), ແລະ ປະເທດໄທຢູ່ອັນດັບ 44 (ມີ 10.4 ຄະແນນ).⁶

ໃນຂະນະທີ່ຕົວຊີ້ວັດທາງດ້ານໂພຊະນາການຫຼາຍຢ່າງໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃນຊຸມປີຜ່ານມາ, ຕົວເລກໃນປະຈຸບັນກໍຍັງຖືວ່າຕ່ຳ. ຕາມການສຳຫຼວດຕົວຊີ້ວັດທາງສັງຄົມຂອງລາວ  (LSIS) ໃນປີ 2011/2012, ເດັກອາຍຸຫຼຸດ 5 ປີເຖິງ 44% ຈັດຢູ່ໃນເກນເຕ້ຍ,  27% ຢູ່ໃນພາວະນ້ຳໜັກຫຼຸດເກນ; ແລະ 6% ມີພາວະຈ່ອຍ.⁷ ມາເຖິງສົກປີ 2016/17 ຕາມການສຳຫຼວດຕົວຊີ້ວັດທາງສັງຄົມຂອງລາວ (LSIS) 2, ອັດຕາເດັກເຕ້ຍອາຍຸບໍ່ເກີນຫ້າປີ ໄດ້ຫຼຸດລົງເຫຼືອ 33%, ເດັກນ້ຳໜັກຫຼຸດເກນຫຼຸດລົງເຫຼືອ 21%, ສ່ວນເດັກຈ່ອຍເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ 9%. ນອກນີ້ ອັດຕາຄວາມແຕກຕ່າງແມ່ນຍັງມີສູງເມື່ອສົມທຽບໃນແຕ່ລະແຂວງ ແລະ ສົມທຽບຕາມປັດໃຈທາງສັງຄົມຕ່າງໆ. ໃນການສຳຫຼວດຄັ້ງທີສອງ, ອັດຕາເດັກເຕ້ຍໃນນະຄອນວຽງຈັນແມ່ນມີຕ່ຳສຸດ (13.8%) ແລະ ສູງສຸດແມ່ນຢູ່ແຂວງຜົ້ງສາລີ (5%). ເດັກນ້ອຍໃນຊົນນະບົດທີ່ບໍ່ມີຖະໜົນເຂົ້າເຖິງ ເຊິ່ງແມ່ຂາດໂອກາດທາງດ້ານການສຶກສາ ແລະ ມາຈາກກຸ່ມທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດ ມີອັດຕາເດັກເຕ້ຍສູງກວ່າສອງເຖິງສາມເທົ່າທຽບກັບເຂດຕົວເມືອງ ເຊິ່ງແມ່ມີການສຶກສາທີ່ສູງ ແລະ ມາຈາກຄອບຄົວຮັ່ງມີ.⁸

ອັດຕາການລ້ຽງເດັກດ້ວຍນົມແມ່ໃນລາວຍັງຕ່ຳ ແຕ່ກໍມີການພັດທະນາ. ອັດຕາການລ້ຽງເດັກດ້ວຍນົມແມ່ໃນປີ 2017 ແມ່ນຢູ່ທີ່ 50.1%, ໃນຂະນະທີ່ໃນປີ 2011 (LSIS I) ອັດຕາແມ່ນຢູ່ທີ່ 39%. ອັດຕາສ່ວນເດັກນ້ອຍອາຍຸ 6-23 ເດືອນທີ່ໄດ້ຮັບສານອາຫານຄົບຖ້ວນເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 43% ໃນປີ 2011 ເປັນ 69% ໃນປີ 2017. ອັດຕາການລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມແມ່ໃນຊ່ວງຫົກເດືອນທຳອິດ (ຕາມຄຳແນະນຳເພື່ອສຸຂະພາບເດັກຂອງອົງການອະນາໄມໂລກ) ຍັງຕ່ຳ ເຖິງຈະເພີ່ມຂຶ້ນທຽບກັບຫ້າປີຫຼັງ ຈາກ 40.1% ໃນປີ 2011 ມາເປັນ 44.9% ໃນປີ 2017.⁹ 

ໃນປີ 2011/2012, ປະຊາກອນຈຳນວນ 89 ເປີເຊັນມີການບໍລິໂພກອາຫານໃນລະດັບທີ່ພຽງພໍກັບຄວາມຕ້ອງການ, ສ່ວນອີກ 11 ເປີເຊັນໃນຊົນນະບົດ ແມ່ນຍັງຢູ່ໃນລະດັບຕ່ຳ ຫຼື ປານກາງ. ເມື່ອທຽບກັບກຸ່ມທີ່ມີການບໍລິໂພກທີ່ເໝາະສົມ, ຄົວເຮືອນທີ່ມີການບໍລິໂພກຕາມເກນໃນລະດັບຕ່ຳ ຫຼື ປານກາງ ມີທ່າອ່ຽງມີດິນທຳການຜະລິດໜ້ອຍ, ສ້າງລາຍຮັບຈາກການປູກພືດທຳເງິນ, ມີການເຂົ້າເຖິງພືດຜັກສວນຄົວໜ້ອຍ ແລະ ມີຫົວໜ້າຄອບຄົວທີ່ຂາດໂອກາດດ້ານການສຶກສາ.¹⁰

ສາເຫດຂອງສະພາວະທຸພະໂພຊະນາການໃນເດັກແມ່ນຍ້ອນຄວາມບໍ່ພຽງພໍດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ການກິນອາຫານທີ່ບໍ່ມີໂພຊະນາການຄົບຖ້ວນ, ເຊິ່ງກ່ຽວເນື່ອງກັບປະເພນີການລ້ຽງດູ ແລະ ປ້ອນອາຫານທີ່ມີຄຸນນະພາບຕ່ຳ ແລະ ຍ້ອນພະຍາດຕິດແປດ. ປັດໃຈຫຼັກທີ່ນຳໄປສູ່ການຂາດສານອາຫານໃນເດັກ ລວມມີ ບັນຫາດ້ານສຸຂະພາບ ແລະ ໂພຊະນາການຂອງແມ່, ການຖືພາໃນໄວລຸ້ນ, ລະດັບການສຶກສາຂອງແມ່ຍິງມີຕ່ຳ, ຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ການຮັກສາຄວາມສະອາດມີຕ່ຳ, ແລະ ການນຳໃຊ້ແຫຼ່ງນ້ຳ ແລະ ສຸຂາພິບານທີ່ບໍ່ປອດໄພ.¹¹

ການຫັນ SDG 2 ເຂົ້າສູ່ແຜນນະໂຍບາຍພາຍໃນລາວ

ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ ແລະ ສືບຕໍ່ວຽກງານການລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ, ລາວໄດ້ທຳການຜັນຂະຫຍາຍ SDG 2 ເຂົ້າສູ່ແຜນນະໂຍບາຍພາຍໃນປະເທດ ເຊິ່ງອາດແບ່ງເປັນ 4 ຂົງເຂດວຽກງານຄື: (i) ການຜະລິດສະບຽງອາຫານແບບຍືນຍົງ, ການປັບປຸງຄວາມສາມາດດ້ານການຜະລິດ, ແລະ ການຜະລິດກະສິກຳທີ່ສາມາດຮອງຮັບຕໍ່ການປ່ຽນແປງ (ເປົ້າໝາຍ 2.3 ແລະ 2.4); (ii) ບັນລຸການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງອາຫານທີ່ປອດໄພ, ມີໂພຊະນາການຄົບຖ້ວນ ແລະ ພຽງພໍສຳລັບທຸກຄົນຕະຫຼອດປີ (ເປົ້າໝາຍ 2.1); (iii) ການປັບປຸງດ້ານໂພຊະນາການສຳລັບກຸ່ມສ່ຽງ (ເປົ້າໝາຍ 2.2); ແລະ (iv) ການປັບປຸງການຄຸ້ມຄອງຄວາມຫຼາຍຫຼາຍຂອງແນວພັນ (ເປົ້າໝາຍ 2.5).¹²

ການຫັນ SDGs ເຂົ້າສູ່ນະໂຍບາຍພາຍໃນແມ່ນດຳເນີນໂດຍການລວມເປົ້າໝາຍ ແລະ ຕົວຊີ້ວັດເພື່ອການຕິດຕາມ ແລະ ປະເມີນຜົນຂອງແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ (NSEDP) ໃຫ້ເຂົ້າກັບເປົ້າໝາຍ ແລະ ຕົວຊີ້ວັດຂອງ SDGs ເພື່ອສະດວກໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ການຕິດຕາມທັງສອງເປົ້າໝາຍ.¹³ ສຳລັບ SDG 2, ຕົວຊີ້ວັດຂອງເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າກັບເປົ້າໝາຍລວມຂອງແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ຄັ້ງທີ 8 2016-2020, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເປົ້າໝາຍທີ 2, ຄາດໝາຍສູ້ຊົນທີ 2 – ການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນການຂາດສານອາຫານ. ເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວແມ່ນແນໃສ່ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກດ້ານສະບຽງອາຫານ, ການຂາດສານອາຫານ, ແລະ ການປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ ໂດຍການສົ່ງເສີມການຜະລິດສະບຽງອາຫານ.¹⁴

ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ SDG 2 ໃນລາວ

ລາວໄດ້ດຳເນີນການຕ້ານຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ການຂາດສານອາຫານ ໂດຍການເຂົ້າຮ່ວມໃນການທ້າທາຍເພື່ອລຶບລ້າງຄວາມອຶດຫິວໂລກຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໃນເດືອນພຶດສະພາ 2015, ເຊິ່ງປະເທດທີ່ເຂົ້າຮ່ວມຕ້ອງໃຫ້ສຳເລັດການລຶບລ້າງຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ການຂາດໂພຊະນາການພາຍໃນປີ 2025. ນອກນີ້ ບັນດານະໂຍບາຍພາຍໃຕ້ແຜນ NSEDP ຄັ້ງທີ 8 ກໍຍັງເປັນການປະກອບສ່ວນໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ SDG. ຍຸດທະສາດການພັດທະນາຂະແໜງກະສິກຳເຖິງປີ 2025 ແລະ ວິໄສທັດປີ 2030 ແນໃສ່ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານຜ່ານການກະສິກຳແບບຍືນຍົງ ແລະ ສາມາດຮອງຮັບຕໍ່ການປ່ຽນແປງ ເຊິ່ງປະກອບສ່ວນຕໍ່ການຂະຫຍາຍຕົວດ້ານເສດຖະກິດ, ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝ. ເປົ້າໝາຍລວມແມ່ນແນໃສ່ເພີ່ມທະວີການຜະລິດກະສິກຳ, ປັບປຸງການແຂ່ງຂັນດ້ານຄຸນນະພາບ, ການບັງຄັບໃຊ້ມາດຕະຖານ ແລະ ລະບຽບການ, ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ປອດໄພດ້ານສະບຽງອາຫານຜ່ານການປະຕິບັດທີ່ສອງຄ່ອງກັບມາດຕະຖານ SPS (ສຸຂາພິບານ ແລະ ສຸຂະອະນາໄມ) ພື້ນຖານ. ຍຸດທະສາດຂະແໜງໂພຊະນາການແຫ່ງຊາດເຖິງປີ 2025 ແລະ ແຜນດຳເນີນງານປີ 2016-2020 ເນັ້ນໃສ່ການຕອບໂຕ້ຕໍ່ການຂາດສານອາຫານຈາກຫຼາຍພາກສ່ວນ ດ້ວຍການແຊກແຊງສະເພາະທີ່ຄອບຄຸມພື້ນທີ່ທີ່ມີຄວາມສ່ຽງສູງ. ລັດຖະບານຍັງມີການຜັນຂະຫຍາຍວິທີການ “1,000 ມື້ທຳອິດ” (ນັບແຕ່ວັນເກີດເຖິງອາຍຸສອງປີ) ດ້ວຍການແຊກແຊງເພື່ອການປ່ຽນແປງດ້ານພຶດຕະກຳ.¹⁵

ຮ້ານຂາຍເຂົ້າໃນວຽງຈັນ, ສປປ ລາວ. ຮູບຖ່າຍ ໂດຍ IRRI-Lao PDR. ວັນທີ 19 ເມສາ 2011. ລິຂະສິດ: CC BY-NC-SA 2.0

ຄຽງຄູ່ກັບພາລະກິດຂອງລັດຖະບານ, ຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາກໍມີການປະກອບສ່ວນໃນການປັບປຸງວຽກງານດ້ານກະສິກຳ ແລະ ໂພຊະນາການຂອງລາວ. ຕົວຢ່າງ ໂຄງການອາຫານໂຮງຮຽນໃນ ສປປ ລາວ ພາຍໃຕ້ການສະໜັບສະໜູນຂອງສະຫະລັດອາເມລິກາ (US) ແລະ ອົງການອາຫານໂລກ (WFP) ເຊິ່ງມີທຶນຈຳນວນ US$47 ລ້ານໂດລາ ສຳລັບປີ 2008 ເຖິງປີ 2017. ໂຄງການດັ່ງກ່າວມີການແຈກຢາຍອາຫານຫວ່າງພາກເຊົ້າ ແລະ ອາຫານທ່ຽງສຳລັບເດັກນ້ອຍ 150,000 ຄົນໃນໂຮງຮຽນ 1,500 ແຫ່ງທົ່ວປະເທດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນສຳລັບເດັກກຸ່ມສ່ຽງ, ແນໃສ່ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ສົ່ງເສີມຄວາມຮູ້ໜັງສື ແລະ ການສຶກສາຊັ້ນປະຖົມ.¹⁶

ໂດຍສະເພາະໃນດ້ານໂພຊະນາການ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ສປປ ລາວສາມາດປະຕິບັດໄດ້ດີໃນການຜະລິດສະບຽງອາຫານ; ການຜະລິດກະສິກຳສາມາດບັນລຸ ຫຼື ເກີນໃນທຸກໆລະດັບຄາດໝາຍການຜະລິດສະບຽງອາຫານຕໍ່ຫົວຄົນ. ໃນປີ 2017 ການຜະລິດເຂົ້າແມ່ນເຮັດໄດ້ສອງເທົ່າຂອງເປົ້າໝາຍການບໍລິໂພກແຫ່ງຊາດສຳລັບປີ 2020, ການປູກຜັກແມ່ນເຮັດໄດ້ສີ່ເທົ່າ, ແລະ ການຜະລິດໝາກໄມ້ແມ່ນໄດ້ເຈັດເທົ່າຂອງເປົ້າໝາຍການບໍລິໂພກ. ຄຸນນະພາບ ແລະ ຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງສະບຽງອາຫານນັບມື້ນັບສ້າງພື້ນຖານທີ່ດີທາງດ້ານໂພຊະນາການ, ເຮັດໃຫ້ການຈັດສັນສະບຽງອາຫານມີຄວາມເໝາະສົມ.¹⁷

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: ອົງການສະຫະປະຊາຊາດປະຈຳ ສປປ ລາວ

ການຕິດຕາມການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ SDG 2 ໃນລາວ

ເປົ້າໝາຍ SDG 2 ກ່ຽວກັບໂພຊະນາການ (2.1 ແລະ 2.2) ສາມາດຕິດຕາມໄດ້ຈາກໃບດຸ່ນດ່ຽງດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ການບໍລິໂພກຂອງອົງການອາຫານ ແລະ ການກະເສດສະຫະປະຊາຊາດໃນທຸກໆສາມປີ. ນອກນີ້ ຍັງສາມາດວັດແທກໂດຍນຳໃຊ້ ການສຳຫຼວດການໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ການບໍລິໂພກໃນຄົວເຮືອນ (LECS) ໃນຮອບຫ້າປີ ເຊິ່ງເກັບກຳອັດຕາສ່ວນປະຊາກອນທີ່ຫຼຸດເກນມາດຕະຖານຄວາມທຸກຍາກດ້ານອາຫານ ນັ້ນກໍຄືຜູ້ທີ່ບໍລິໂພກຕ່ຳກວ່າລະດັບຕາມຄວາມຕ້ອງການພະລັງງານຕ່ຳສຸດ 2,100 kcal/ຄົນ/ວັນ. LECS ຍັງວັດແທກລະດັບຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານລະດັບປານກາງ ຫຼື ຮ້າຍແຮງ ຂອງປະຊາກອນລາວ, ໂດຍອີງໃສ່ອັດຕາສ່ວນສະພາບຄວາມບໍ່ໝັ້ນຄົງດ້ານອາຫານ (FIES). ນອກຈາກນີ້ຍັງມີການສຳຫຼວດຕົວຊີ້ວັດດ້ານສັງຄົມໃນທຸກໆຫ້າປີ (LSIS), ເຊິ່ງເປັນການສຳຫຼວດແບບສຸ່ມຕົວຢ່າງທົ່ວປະເທດ ເພື່ອວັດແທກຄວາມຄືບໜ້າໃນການພັດທະນາດ້ານສັງຄົມຂອງປະເທດ. ສ່ວນເປົ້າໝາຍດ້ານກະສິກຳ ແລະ ໂຄງສ້າງທາງນະໂຍບາຍ (ເປົ້າໝາຍ 2.3-2.5 ແລະ 2.A-2.C), ຍັງບໍ່ມີຕົວຊີ້ວັດໃນການຕິດຕາມທີ່ພຽງພໍ. ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການພັດທະນາການສຳຫຼວດ ແລະ/ຫຼື ການສຳຫຼວດປະຊາກອນ ທີ່ແທດເໝາະກັບການວັດແທກຄວາມສາມາດໃນການຜະລິດ ແລະ ການແຈກຢາຍຂອງຂະແໜງກະສິກຳເພີ່ມຕື່ມ.^{18 19}

ເພື່ອສົ່ງເສີມການຕິດຕາມ ແລະ ການທົບທວນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ SDGs, ສປປ ລາວ ຍັງໄດ້ສ້າງບົດລາຍງານຄວາມຄືບໜ້າແບບສະໝັກໃຈ (VNR) ສະບັບທຳອິດໃນປີ 2018 ໂດຍການປຶກສາຫາລືລະຫວ່າງບັນດາກະຊວງ, ອົງການຈັດຕັ້ງລັດຖະບານ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ກໍຄືບັນດາຄູ່ຮ່ວມພັດທະນາ, ອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມສົງເຄາະ, ແລະ ຂະແໜງການເອກະຊົນ. ບົດລາຍງານດັ່ງກ່າວໄດ້ນຳສະເໜີຜ່ານກອງປະຊຸມການເມືອງລະດັບສູງ (HLPF) 2018, ເຊິ່ງນຳສະເໜີຜົນສຳເລັດ, ສິ່ງທ້າທາຍ ແລະ ແຜນຍຸດທະສາດເພື່ອການບັນລຸເປົ້າໝາຍ ແລະ ວາລະການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ 2030.²⁰

ນອກຈາກບົດລາຍງານ VNR ປີ 2018, ສປປ ລາວ ຍັງມີການດຳເນີນການທົບທວນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນ NSEDP ຄັ້ງທີ 8 (ແລະ ເປົ້າໝາຍ SDGs ທີ່ຜັນຂະຫຍາຍສູ່ນະໂຍບາຍພາຍໃນ) ໃນກອງປະຊຸມໂຕະມົນ 2018 , ເຊິ່ງແນໃສ່ທົບທວນຜົນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ NSEDP (ການຂະຫຍາຍຕົວດ້ານເສດຖະກິດແບບທົ່ວເຖິງຍືນຍົງ; ການພັດທະນາດ້ານສັງຄົມ ແລະ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດ; ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ການກະກຽມຮັບມືໄພພິບັດ) ກໍຄືປະເດັນຕ່າງໆທີ່ມີສ່ວນພົວພັນກ່ຽວຂ້ອງກັບໂຄງສ້າງທາງກົດໝາຍ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ.^{21 22}