ໂຄວິດ-19 ແລະ ວຽກງານການສຶກສາ

ສ ປປ ລາວ ໄດ້ລາຍງານການຫຼຸດລົງຂອງຈຳນວນກໍລະນີຕິດຜູ້ເຊື້ອພະຍາດ ໂຄວິດ-19. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ປະຊາຊົນລາວ ກໍຍັງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກມາດຕະການ ທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ໃນການຕ້ານ ແລະ ສະກັດກັ້ນການຕິດຕໍ່ຂອງພະຍາດລະບາດນີ້. ການສຶກສາ ໄດ້ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນ ບັນດາຂະແໜງບໍລິການທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກມາດຕະການດັ່ງກ່າວ. 

ບັນດາໂຮງຮຽນ ໄດ້ຖືກຍຸດຕິ ອີງຕາມຄຳສັ່ງຂອງລັດຖະບານໃນວັນທີ 18 ມີນາ 2020 ຊຶ່ງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ນັກສຶກສາຈຳນວນ 1.7 ລ້ານຄົນທົ່ວປະເທດ ໃນສົກປີ 2019-2020 ໃນຂັ້ນປະຖົມ, ມັດທະຍົມຕົ້ນ, ມັດທະຍົມປາຍ ແລະ ໂຮງຮຽນວິຊາຊີບຕ່າງໆ. ຊຶ່ງໂຮງຮຽນໄດ້ກັບມາເປີດຄືນໃນວັນທີ 1 ພຶດສະພາ 2020¹ ບັນດາໂຮງຮຽນໄດ້ກັບມາເປີດຄືນອີກຄັ້ງໃນວັນທີ 2 ກັນຍາ 2020​ ພ້ອມກັບປະຕິບັດການລ້າງມືໃນອ່າງ, ການໃຊ້ສະບູ ແລະ ໜ້າກາກອະນາໄມ ລວມເຖິງ ການຮັກສາໄລຍະຫ່າງ 3 ແມັດ². ອົງການຢູເນັດໂກ ໄດ້ລາຍງານກ່ຽວກັບການເປີດໂຮງຮຽນຄືນໂດຍຜ່ານການພັດທະນາແຜນງານການເປີດສົກຮຽນໃໝ່³

ຜົນກະທົບຂອງໂຄວິດ-19 ຕໍ່ນັກຮຽນລາວ

ໃນລະຫວ່າງທີ່ໂຮງຮຽນໄດ້ຢຸດເປັນການຊົ່ວຄາວນັ້ນ ໄດ້ສ້າງຜົນກະທົບສູງຕໍ່ບັນດານັກຮຽນລາວ ທັງນີ້ ກໍຍ້ອນບັນຫາຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມກັນຂອງການໄດ້ຮັບການສຶກສາ ຍິ່ງໄປກ່ວານັ້ນ ປະຊາຊົນທີ່ອາໃສຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ຊົນນະບົດ ທີ່ຂາດໂອກາດເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ, ຂາດຄູສອນທີ່ມີຄຸນນະພາບ ລວມໄປເຖິງຄວາມຮູ້ທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີທີ່ຈຳກັດ; 25% ຂອງໂຮງຮຽນທີ່ຂາດອຸປະກອນລ້າງມື ນອກນັ້ນ, ຜົນກະທົບທາງທຳມະຊາດກໍຍັງເປັນປັດໃຈຂອງຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມດັ່ງກ່າວອີກດ້ວຍ⁴.  

ໃນລະຫວ່າງທີ່ການຮຽນອອນໄລຢູ່ເຮືອນ ໄດ້ຮັບຄວາມສະດວກ ແລະ ສະໜັບສະໜູນຈາກທົ່ວໂລກ, ຄວາມຈິງທີ່ຄົນລາວສ່ວນໃຫຍ່ປະເຊີນກໍຄື ພວກເຂົາບໍ່ມີອິນເຕີເນັດ ຫຼື ເຄື່ອງມືທີ່ຈະເຂົ້າເຖິງວຽກງານດັ່ງກ່າວ. ອັດຕາການຮູ້ນຳໃຊ້ອິນເຕີເນັດ ມີພຽງແຕ່ 50% ເທົ່ານັ້ນ. 

ອົງການຢູນິເຊັບ ໄດ້ປະເມີນວ່າ ສືສິ່ງພິມຕ່າງໆເຊັ່ນ ແຜ່ນພັບ, ໂທລະພາບ, ວິທະຍຸ ແລະ ລະບົບອອນໄລ ມີຄວາມຈຳເປັນເພື່ອຊຸກຍູ້ການຮຽນຢູ່ເຮືອນ ພາຍໃຕ້ການນຳພາ ຄູອາຈານ, ພໍ່ແມ່ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງ⁵. ຄວາມສຳເລັດໃນການນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືດັ່ງກ່າວ ຍັງເປັນການນຳສະເໜີພາບລວມອັນສຳຄັນ ກ່ຽວກັບບັນຫາຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມກັນທາງດ້ານການສຶກສາ ໂດຍສະເພາະຕໍ່ຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ, ກຸ່ມຄົນດ້ອຍໂອກາດ ເຊັ່ນແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍໃນ ສ ປປ ລາວ. 

ໂຄວິດ-19 ເປັນຍົກໃຫ້ເຫັນ ບັນຫາຄວາມບໍ່ເທົ່າທຽມກັນໃນສັງຄົມ ອັນກະທົບຕໍ່ປະຊາກອນໃນປະເທດ ໂດຍສະເພາະບັນຫາການສຶກສາ ແມ່ນເປັນເຄື່ອງມືເພື່ອຊຸກຍູ້ເດັກນ້ອຍນັກຮຽນດ້ອຍໂອກາດ ສະເພາະຢ່າງຍິ່ງເດັກຍິງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບກະທົບຈາກບັນຫາການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ, ການບັງຄັບແຕ່ງງານກ່ອນໄວ, ການໃຊ້ແຮງງານເດັກ, ການຄ້າມະນຸດ ແລະ ບັນຫາຄວາມຮຸນແຮງອື່ນໆ. ຕົວຢ່າງ ເຫດການແຕ່ງງານກ່ອນໄວອັນຄວນຂອງເດັກຍິງ ຢູ່ເຂດຊົນນະບົດທີ່ທຸກຍາກຈະນັບມື້ສູງຂື້ນ ຍ້ອນຄວາມຕົກຕ່ຳຂອງເສດຖະກິດ ທີ່ພົວພັນກັບ ໂຄວິດ-19 ລວມເຖິງການພັກຜ່ອນເກີດລູກຂອງເດັກຍິວ ອັນເປັນສາເຫດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ກັບເຂົ້າໂຮງຮຽນອີກເລີຍ⁶. ຍິ່ງກ່ວານັ້ນ, ເຫດການເພິ່ມຂື້ນຂອງການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ເດັກນ້ອຍ ໄດ້ຖືກລາຍງານຢູ່ທົ່ວພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ແລະ ເປັນເຫດການທີ່ເປັນຂໍ້ສັງເກດ⁷. 

ຜົນກະທົບຕໍ່ການພັດທະນາໃນ ສປປ ລາວ:  SDG 4

ອີງໃສ່ລັດຖະທຳມະນູນ ຂອງ ສ ປປ ລາວ ວ່າດ້ວຍການສຶກສາ ແລະ ນະໂຍບາຍຕ່າງໆ  ໄດ້ກຳນົດການມີສິດທິເທົ່າທຽມກັນທາງດ້ານການສຶກສາຂອງພົນລະເມືອງລາວ. ປະເທດລາວ ກໍຍັງສືບຕໍ່ບຸກບືນຈັດຕັ້ງປະຕິບັດເປົ້າໝາຍພັດທະນາແບບຍືນຍົງ (SDG 4:ການໄດ້ຮັບການສຶກສາຢ່າງເທົ່າທຽມກັນ) ຊຶ່ງກໍໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍເປັນ ແຜນການ 5 ປີພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງຊາດ, ຄັ້ງທີ VIII). ໃນລະຫວ່າງທີ່ ບັນຫາຄວາມຂາດແຄນຂອງຖານຂໍ້ມູນຍັງມີຢູ່ນັ້ນ ກໍເປັນສິ່ງທ້າທາຍ ແລະ ຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກ ຕໍ່ວຽກງານການສຶກສາ ໂດຍສະເພາະໃນຊ່ວງໂຄວິດ-19 ຊຶ່ງມັນໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ດີຂື້ນກ່ວາເກົ່າ.