ການຂຸດຄົ້ນບໍ່ຄຳນອກລະບົບເພື່ອການພັດທະນາ ແລະ ຄວາມຍືນຍົງ ຄວນມີການຈັດຕັ້ງຄືນໃໝ່ຫຼືບໍ່? ໂອກາດ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດໃນການຫັນສູ່ລະບົບ ໃນປະເທດອິນເດຍ, ອິນໂດເນເຊຍ ແລະ ລາວ

ພາກນີ້ ສັງລວມຂໍ້ມູນໃນພາກສະໜາມ ທີ່ດຳເນີນໃນສາມປະເທດທີ່ທຳການສຶກສາ ຄື ອິນເດຍ, ອິນໂດເນເຊຍ ແລະ ສປປ ລາວ, ເຊິ່ງເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງໂຄງການຄົ້ນຄວ້າຫຼາຍປະເທດ ແນໃສ່ສຶກສາບົດບາດຂອງເທັກໂນໂລຢີໃໝ່ ໃນການຂຸດຄົ້ນບໍ່ຄຳພື້ນບ້ານ ແລະ ຂະໜາດນ້ອຍ (ASM), ແລະ ຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງ ນັກຂຸດຄົ້ນນອກລະບົບ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ການຂ້າມຜ່ານດ້ານຊົນນະບົດ-ກະສິກຳໃນອາຊີ. ການວິເຄາະແມ່ນແນໃສ່ອະທິບາຍຄວາມຫຼາກຫຼາຍໃນການຜະສົມຜະສານດ້ານວັດຖຸ, ສັງຄົມ, ເສດຖະກິດ, ການເມືອງ ແລະ ເທັກໂນໂລຢີ ຂອງການຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ນອກລະບົບ. ມັນສັງເກດຄວາມຫຼາກຫຼາຍເຫຼົ່ານີ້ ຕິດພັນກັບບັນຫາເສດຖະກິດ-ການເມືອງທ້ອງຖິ່ນ ເພື່ອສິດໃນການດຳລົງຊີວິດຂອງນັກຂຸດຄົ້ນ ທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຊຸມຊົນທີ່ອາໄສຊັບພະຍາກອນໃນການດຳລົງຊີບ, ແລະ ການຈັດການທາງສະຖານບັນລັດ ແລະ ສາຍພົວພັນທີ່ສຳຄັນ ທີ່ສ້າງຄວາມອ່ອນໄຫວ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂ ໃຫ້ແກ່ການຈັດຕັ້ງນອກລະບົບ. ມັນໃຫ້ການສະເໜີນະໂຍບາຍຂອງລັດ ທີ່ສະໜັບສະໜູນຄວາມຈຳເປັນໃນການຫັນສູ່ລະບົບ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ໃນການເຊື່ອມຕໍ່ ລະຫວ່າງຂະບວນການໃນທ້ອງຖິ່ນ, ສະຖາບັນຂອງລັດ, ຂະໜາດ ແລະ ການນຳໃຊ້ເທັກໂນໂລຢີ, ຜົນກະທົບຈາກພາຍນອກຕໍ່ລະບົບນິເວດ, ແລະ ການດຳເນີນຂອງຕະຫຼາດຄຳ ນອກລະບົບ ແລະ ຕ່ອງໂສ້ສິນຄ້າ. ຖ້າບໍ່ຄຳນຶງເຖິງການຕອບໂຕ້ທາງການເມືອງຕໍ່ການດຳລົງຊີວິດຂອງນັກຂຸດຄົ້ນ ແລະ ຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນ, ການປຸກລະດົມສັງຄົມ, ແລະ ການປະຕິບັດ ແບບລວມໝູ່, ການຫັນເຂົ້າສູ່ລະບົບກໍຍັງຄົງຈະຢູ່ໃນຂອບຂອງການພັດທະນານະໂຍບາຍ ASM ໃນອາຊີ.